Διαβάζοντας ένα βιβλίο για την Μικρασιατική Καταστροφή ανακάλυψα ένα γυναικείο όνομα, το οποίο είχε συμβάλει στην καλλιέργεια της παιδείας και την πνευματική ανάπτυξη της Σμύρνης.
Πρόκειται για την, κυπριακής καταγωγής, παιδαγωγό, ποιήτρια και μεταφράστρια Σαπφώ Λεοντιά, η οποία πρωτοστάτησε στον αγώνα υπέρ της γυναικείας εκπαίδευσης στη Σμύρνη.
Συγκεκριμένα, διετέλεσε Διευθύντρια του Παρθεναγωγείου της Αγίας Φωτεινής, στο οποίο τα κορίτσια διδάσκονταν Αρχαία Ελληνικά, Φυσική, Μαθηματικά, Γεωγραφία, Ηθική, Γενική Ιστορία, Θρησκευτικά, Ξένες Γλώσσες και άλλα μαθήματα.
Το Παρθεναγωγείο ιδρύθηκε και λειτούργησε το 1874, την περίοδο που οι Έλληνες επεδίωκαν την πνευματική άνθιση της ευρύτερης περιοχής, αυξάνοντας αρκετά τα ποσοστά της γυναικείας συμμετοχής σε εκπαιδευτήρια.
Η Σμύρνη θεωρείται πνευματικό κέντρο της εποχής και η συμβολή της Κύπριας παιδαγωγικού ήταν καθοριστική σε αυτή την προσπάθεια.
Κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις που είχε λάβει από την οικογένειά της, σε εκπαιδευτήρια στη Σάμο, τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη.
Μάλιστα, το 1870 εξέδωσε στην Κωνσταντινούπολη το πρώτο ελληνικό λογοτεχνικό περιοδικό «Ευρυδίκη», διευθυνόμενο από γυναίκα και έχοντας βοηθό την αδελφή της Αιμιλία.
Είχε αναπτύξει σπουδαίο συγγραφικό έργο και υπέγραφε πάντα με το πατρικό της επώνυμο και όχι του συζύγου της.
Θεωρείται φεμινίστρια της εποχής της γιατί επεδίωκε την εκπαίδευση, την ισότητα και την χειραφέτηση των Ελληνίδων.
Λόγια, ευφυή, καλλιεργημένη, εργασιομανή, σοφή, διδασκάλισσα την χαρακτήρισαν οι άνθρωποι που την γνώρισαν και μαγεύτηκαν από τον δημόσιο λόγο της.
Το πραγματικό της επώνυμο ήταν Κληρίδου, και ακολούθησε τον δρόμο που τις χάραξαν οι εγγράμματοι γονείς της. Ο πατέρας της Λεόντιος Κληρίδης υπήρξε δάσκαλος της Ελληνικής Γλώσσας και ιδρυτής ελληνικών σχολείων στην Κύπρο.
Γεννήθηκε το 1832 στην Επαρχία Λευκωσίας και από μικρή ηλικία φανέρωσε την έφεσή της στα γράμματα.
Πέθανε το 1900 στην Κωνσταντινούπολη. Είχε παντρευτεί από έρωτα τον Χιώτη μεγαλοέμπορο, Κωνσταντίνο Καλβοκορέση και απέκτησε τέσσερις κόρες και δύο εγγονές: Τη Σαπφώ και την Άννα Νάρλη, από την κόρη της Κορίνα, καθώς τα άλλα τρία κορίτσια της πέθαναν νεογνά από ασθένειες.
Έζησε, δραστηριοποιήθηκε και ταξίδεψε τον 19ο αιώνα, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως ο «αιώνας της εκπαίδευσης», λόγω του Διαφωτισμού και στον οποίο άφησε ανεξίτηλο το δικό της σημάδι: Την ελευθερία.
