Η πρώτη δικαστική απόφαση για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη εκδόθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο (τμήμα εργατικών διαφορών) σχετικά με τον θάνατο του ελεγκτή της επιβατικής αμαξοστοιχίας επιδικάζοντας αποζημίωση συνολικού ύψους 800.000 ευρώ στη σύζυγο, τα δυο παιδιά και στην αδελφή του.
Η απόφαση (αριθμός 966/2024) καταλογίζει ευθύνες στην ΟΣΕ ΑΕ και την Hellenic Train, οι οποίες, σύμφωνα με το δικαστήριο, αν και γνώριζαν ότι δεν λειτουργούσε η τηλεδιοίκηση και η σηματοδότηση επέτρεπαν τη διενέργεια μεταφορών η πρώτη και την μεταφορά επιβατών η δεύτερη «εκθέτοντας και τους τελευταίους αλλά και τους εργαζόμενους της σε κίνδυνο ζωής και υγείας».
Το δικαστήριο υποχρεώνει τον ΟΣΕ και την Hellenic Train να καταβάλλουν εντόκως μέχρι την ολοσχερή εξόφληση, ποσό 200.000 ευρώ στο καθένα από τα προσφεύγοντα μέλη της οικογένειας του ελεγκτή, και επιπλέον 12.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα αποφαινόμενο ότι και οι δύο εταιρείες φέρουν «διττή» ευθύνη για το δυστύχημα.
Στο σκεπτικό της απόφασης, που αριθμεί 25 σελίδες, διαπιστώνεται για τις δύο εταιρίες, κατά των οποίων στράφηκαν για το εργατικό δυστύχημα του εργαζόμενου, οι συγγενείς του, «βαριά συγκλίνουσα αμέλεια» και παράνομη συμπεριφορά, με σωρεία παραλείψεων για τα αναγκαία μέτρα προστασίας που οδήγησαν στο τραγικό αποτέλεσμα. Όπως εξηγεί η δικαστής που εξέδωσε την απόφαση:
«Η βάση των παραπάνω νομοθετικών επιταγών παράνομη συμπεριφορά των αρμοδίων οργάνων των εναγομένων εταιριών έγκειται στην παράλειψη εγκατάστασης και θέσης σε λειτουργία επί του δικτύου και των συρμών των προαναφερθέντων συστημάτων ασφαλείας, η χρήση των οποίων θα είχε με βεβαιότητα αποτρέψει τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών και ήταν το πλέον πρόσφορο μέτρο ασφαλείας, ενόψει των προαναφερθεισών συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης».
Στην απόφαση περιγράφεται η αρχή που οδήγησε στην τραγωδία με το «μοιραίο λάθος» του σταθμάρχη Λάρισας πλην όμως επισημαίνεται επακριβώς, τι ήταν αυτό που κατέστησε «μοιραίο» το ανθρώπινο λάθος: «το αρχικό λάθος του σταθμάρχη Λάρισας υπήρξε μοιραίο ακριβώς επειδή δεν λειτούργησαν οι ασφαλιστικές δικλείδες. Το λάθος που σταθμάρχη θα το σταματούσε η τηλεδιοίκηση, δηλαδή ο πιο έμπειρος σταθμάρχης που θα ασκούσε την τηλεδιοίκηση. Στο πλαίσιο της τηλεδιοίκησης θα υφίστατο και σηματοδότηση και δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να χαραχθούν δύο τρένα σε μία γραμμή. Ελλείπουσα της τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης στο συγκεκριμένο τμήμα της διαδρομής, ο στερούμενος εμπειρίας σταθμάρχης που βρισκόταν μόνο στη βάρδια ήταν εντελώς ανεπαρκής για τη διαχείριση της κυκλοφορίας.
Με βάση όλα τα προαναφερθέντα και δεδομένου ότι όπως αποδείχθηκε δεν λειτουργούσαν τα προσήκοντα συστήματα ασφαλείας και συνακόλουθα δεν λειτουργούσαν σωστά οι σιδηροδρομικές γραμμές, δεν έπρεπε να πραγματοποιούνται κατά τον κρίσιμο χρόνο τα δρομολόγια. Η δεύτερη εναγόμενη ο ΟΣΕ ως φορέας διαχείρισης υποδομής καθώς και η πρώτη εναγόμενη Hellenic Train, φορέας λειτουργίας των μεταφορών οι οποίες αποδείχθηκε γνώριζαν ότι δεν λειτουργούσε η σηματοδότηση και η τηλεδιοίκηση και παρόλα αυτά οι μεν πρώτη ΟΣΕ επέτρεπε τη διενέργεια των μεταφορών η δεύτερη Hellenic Train ενεργούσε τις μεταφορές επιβατών εκθέτοντας και τους τελευταίους αλλά και τους εργαζόμενους σε κίνδυνο ζωής και υγείας ευθύνονται σωρευτικά για το επελθόν αποτέλεσμα».
Στην απόφαση σημειώνεται ότι «ο συγκεκριμένος εργαζόμενος είχε την ειδικότητα του ελεγκτή αμαξοστοιχιών και εισιτηρίων στην Hellenic Train και κατά τον χρόνο του επίδικου δυστυχήματος είχε ολοκληρώσει την εργασία του και μετά το πέρας αυτής επέστρεφε για διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο που παρείχε η εταιρεία του, προκειμένου την επόμενη ημέρα να αναλάβει υπηρεσία σε αμαξοστοιχία με δρομολόγιο από τη Θεσσαλονίκη προς την Αθήνα».
ΑΠΕ ΜΠΕ
