Γράφει ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών Σκάλας Λουτρών «Το δελφίνι» Δημήτρης Παπαχρυσός
Στα πλαίσια της συμπληρώσεως 100 ετών από τα τραγικά γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής ο Σύλλογος Μικρασιατών Σκάλας Λουτρών “Το Δελφίνι” δίνει στην δημοσιότητα το 4ο κατά σειρά άρθρο σχετικό με ντοκουμέντα και ιστορίες Μικρασιατών προσφύγων.
Η Λέσβος αποτέλεσε την πρώτη επιλογή πολλών προσφύγων, όχι μόνο εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης, αλλά και λόγω των δεσμών που είχε αναπτύξει με τα απέναντι παράλια.
Η ιστορία που θα διηγηθούμε ξεκινά από το 1907, όταν γεννήθηκε ο Θάνος Πούλος, ένα από τα επτά παιδιά της οικογένειας του Παναγιώτη και της Ολυμπίας.
Ο Θάνος πήγε στο σχολείο της Σμύρνης μέχρι το 1914, που έγινε ο πρώτος διωγμός, οπότε η οικογένεια αναγκάστηκε να έρθει στη Λέσβο και να εγκατασταθεί στον Μεσότοπο, τόπο καταγωγής της μητέρας του.
Επέστρεψαν στη Σμύρνη όταν ηρέμησαν τα πράγματα και ο Θάνος φοίτησε στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης μέχρι το 1922, όταν έγινε ο δεύτερος διωγμός, οπότε επέστρεψαν, οριστικά πλέον, στο νησί.
Εγκαταστάθηκαν και πάλι στον Μεσότοπο, όπου ο πατέρας ίδρυσε ένα τυροκομείο για την διαβίωση της οικογένειας του.
Tο 1926 μετακόμισαν στη Μυτιλήνη, όπου ο πατέρας του άνοιξε ένα μπακάλικο μαζί με τον αδερφό του, το οποίο ύστερα από δύο χρόνια, μετέτρεψε σε ποτοποιείο, αυτή τη φορά όμως με τον γιο του Θάνο, ο οποίος άρχισε από τότε τη σταδιοδρομία του ως ποτοποιός.
Σύντομα ο πατέρας του αποχώρησε και ο Θάνος ανέλαβε εξ ολοκλήρου την επιχείρηση, η οποία παρουσίασε θεαματική εξέλιξη και επί δεκαετίες, βρισκόταν σε μια από τις πρώτες θέσεις παραγωγής οινοπνευματωδών προϊόντων που καταναλώνονταν τόσο στο νησί μας, όσο κι έξω από αυτό. Μάλιστα, ήταν ο μόνος που, κάθε χρόνο, ναύλωνε καΐκι και πήγαινε στην Κάρυστο, στο Μαρκόπουλο και στο Κορωπί, για να γεμίσει τις βαρέλες του με μούστο και να τις φέρει στη Μυτιλήνη, όπου έφτιαχνε την ονομαστή ρετσίνα του, που την διαφήμιζε κατάλληλα με φειγ βολάν και άλλα μέσα, για να σπεύσουν οι βαρελόφρονες και να την καταναλώσουν. Ερμού 26 κεντρική αγορά Μυτιλήνης για όσους από τους ηλικιωμένους σήμερα θυμούνται, είχε στηθεί και λειτουργούσε η επιχείρηση της ποτοποιίας του Θάνου Πούλου.
Εκτός της ρετσίνας, έφτιαχνε και το περίφημο καζανιασμένο «ΟΥΖΟ ΠΟΥΛΟΥ» με ιδιαίτερη φροντίδα στα ούζα Νο.5 και Νο.333, ενώ είχε μεγάλη έφεση σε παντός είδους ηδύποτα.
Ο Σμυρνιός Θάνος Πούλος, επί σειρά ετών διετέλεσε πρόεδρος των ποτοποιών και ήταν από τους πρωτεργάτες ίδρυσης και λειτουργίας της Ενώσεως Ποτοποιών – Οινοποιών Μυτιλήνης. Αυτό έγινε το 1967 και μετείχε ο μεγαλύτερος αριθμός των ποτοποιών του νησιού μας. Ήταν, μάλιστα, ο νονός της ως προς το όνομα. Πολύ αργότερα, η ΕΠΟΜ, πέρασε στα χέρια των Γάλλων επιχειρηματιών.
Ο Θάνος πέθανε το 1997 σε ηλικία 90 ετών.
Στο Μουσείο Προσφυγικής Μνήμης 1922, έχουν τοποθετηθεί και εκτίθενται ορισμένα κειμήλια του Θάνου Πούλου τα οποία μας χάρισε η κόρη του κ. Ελένη Ψωμαδέλλη. Την ευχαριστούμε.
