Η αίγλη της μεγάλης οθόνης είναι αναμφίβολα αναντικατάστατη, ακόμη και μέσα από το πέρασμα των χρόνων αλλά και την εξέλιξη της τεχνολογίας. Όσο μεγάλες τηλεοράσεις και αν αγοράσουμε και τοποθετήσουμε μέσα στα σπίτια μας, η εμπειρία της θέασης μέσα στις κινηματογραφικές αίθουσες είναι αξεπέραστη.
Παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω της έξαρσης του κορωνοϊού, μπήκαν λουκέτα στις εισόδους των κινηματογράφων παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να μειωθεί η παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών και να υπάρχει κρίση στο επιχειρείν και στα έσοδα των ταμείων, μετά τη λήξη των περιοριστικών υγειονομικών μέτρων η διάθεση των φίλων του σινεμά τονώθηκε και η προσέλευσή τους στις αίθουσες αυξήθηκε.
Αισθήματα ευφορίας
Ωστόσο, από το 1931 μέχρι σήμερα 2021 τι έχει αλλάξει και τι έχει μείνει κοινό στοιχείο στις ταινίες κατά συρροή εγκλημάτων; Εκτός από τη τεχνολογική εξέλιξη των οπτικοακουστικών μέσων που κάνει ευκολότερη την ολοκλήρωση μιας ταινίας, όπως μέσα από τη λειτουργία εύχρηστων καμερών και φωτισμού, το περιεχόμενο που επικοινωνεί με τον θεατή παραμένει εδώ και 90 χρόνια το ίδιο: Συνδυασμός πραγματικότητας και φαντασίας, σε ένα πλαίσιο ικανοποίησης των συναισθημάτων μέσα από την ταύτιση.
Η πραγματικότητα εμπνέει, η τέχνη ελκύει
Ο θεατής νιώθει ότι συμμετέχει στην πλοκή της ταινίας, ταυτίζεται με τους πρωταγωνιστές και αναλόγως της ηθικής του καταδικάζει τον δράστη μέσα από την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης. Υπάρχει δηλαδή ένα είδος κάθαρσης στο τέλος της ταινίας, μια ανακούφιση για το ότι η ζωή του θεατή είναι καλύτερη από τη ζωή των πρωταγωνιστών, αλλά και το ότι ο εγκληματίας «πλήρωσε» το τίμημα των πράξεών του.
Μπορεί η ζωή να έχει εμπνεύσει σκηνοθέτες του κινηματογράφου, ωστόσο υπάρχουν και φορές που οι παραγωγοί μιας ταινίας αλλάζουν την πραγματικότητα σε ένα πιο ελκυστικό προϊόν για τον καταναλωτή. Για παράδειγμα, ένας κοντός και παχουλός κατά συρροή δολοφόνος έχει μετατραπεί στη μεγάλη οθόνη σε έναν ψηλό, λεπτό άνδρα. Άλλες φορές ένας παρανοϊκός δολοφόνος παρουσιάζεται ως ένας γοητευτικός και έξυπνος πρωταγωνιστής. Δεν είναι λίγες οι φορές, μάλιστα, που το κοινό που παρακολουθεί την ταινία δεν θέλει καν να συλληφθεί ο δολοφόνος, με αποτέλεσμα οι συντελεστές της ταινίας να ακούν το θέλημα του κοινού και να υπάρχει δεύτερη και τρίτη συνέχεια της κινηματογραφικής πλοκής. Μια συνέχεια τόσο στο κέρδος από την αγορά των εισιτηρίων, όσο και στη συναισθηματική ικανοποίηση από το επόμενο ραντεβού στις κόκκινες αναπαυτικές πολυθρόνες των κινηματογραφικών αιθουσών.
