Το δημόσιο συμφέρον έχει ακουστεί πολλές φορές ως δικαιολογία για αυθαίρετες νομικές, πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές τροποποιήσεις σε εθνικό επίπεδο πολιτικής και διακυβέρνησης.
Πολλές φορές μέσω της υπερβολής, της καταναλωτικής μανίας παραβιάζουν το στοιχείο της αλήθειας. Όμως η δημοσιογραφική δεοντολογία πρέπει να συμβαδίζει με τις εξελίξεις στο ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Κύριος στόχος της αυτορύθμισης είναι η ελευθερία έκφρασης και η τήρηση των αρχών της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Το δημόσιο συμφέρον ενός κράτους μπορεί να παραβιάσει το συμφέρον ενός άλλου κράτους; Ή αντίστοιχα ενός πολίτη; Και πως θα είμαστε σίγουροι ότι αυτή η παραβίαση του Κώδικα είναι αξιόπιστη και δεν είναι προϊόν νοθευμένης πληροφόρησης;
Για να μην πέσουμε λοιπόν θύματα εξαπάτησης, πρέπει ως δημοσιογράφοι να μην παραβιάζουμε τον Κώδικα, διότι μπορεί αντί να κάνουμε καλό και κάνουμε περισσότερο κακό, ακόμη και άθελά μας.
Για παράδειγμα, αν πρέπει να δημοσιεύσω τα στοιχεία ενός εγκληματία, ή ενός παιδόφιλου προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, αυτό προϋποθέτει ότι θα έχω μιλήσει με τις Αρχές και θα έχω πάρει την έγκριση ότι όντως αυτό το άτομο έχει καταδικαστεί για το συγκεκριμένο αδίκημα. Ο δημοσιογράφος δεν είναι ούτε αστυνόμος, ούτε δικαστής. Πρέπει να παίρνει έγκυρα στοιχεία και να τα χρησιμοποιεί όσο πιο αντικειμενικά, αποστασιοποιημένα από την προσωπικότητά του είναι εφικτό.
Ένα άλλο παράδειγμα, το οποίο αποτελεί πραγματικό γεγονός, είναι η δημοσίευση του ονόματος του γιατρού που είχε κορωνοϊό, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Αυτό προκάλεσε μεγαλύτερη ζημιά στην υπόληψη του γιατρού, μέσω του εκφοβισμού και των σχολίων μίσους που δέχτηκε.
Επίσης, αν για παράδειγμα, παραβώ τον Κώδικα προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, μέσω μιας έρευνας τότε πριν δημοσιεύσω τα αποτελέσματα της σημαίνει ότι θα έχω μιλήσει με τις αρμόδιες αρχές και θα έχω επιβεβαιώσει την εγκυρότητα της πληροφορίας μου. Ο δημοσιογράφος ζωγραφίζει μια είδηση ανάλογα με τις προσωπικές του αντιλήψεις, άρα είναι επικίνδυνο να παραβιάσει τον Κώδικα επειδή ο ίδιος θεωρεί ότι προορίζεται για το δημόσιο καλό, συμφέρον. Είτε αυτό αφορά την υγεία είτε την ασφάλεια του κράτους. Σε τόσο σοβαρά ζητήματα απαιτείται ομαδική συνεργασία για τη λήψη αποφάσεων. Και όχι μεμονωμένες πρωτοβουλίες με λαϊκισμό και δήθεν ηρωισμούς, γιατί μπορεί να προκαλέσουν σοβαρότερο πρόβλημα χωρίς να επιλύσουν καν τον πρωταρχικό τους στόχο.
Αν παραβιάσω τον Κώδικα σημαίνει ότι παραβιάζω και τη Δημοκρατία, την Ελευθερία. Διότι κάποιοι άνθρωποι ασχολήθηκαν με πολύ κόπο για να τον συνάψουν και να τον εφαρμόσουν. Ως δημοσιογράφος πρέπει να είμαι παρατηρητής και να μην επεμβαίνω σε ένα γεγονός. Όμως πολλές φορές από το πάθος μας για έρευνα και τη ματαιοδοξία ορισμένων μπορεί να κάνουμε λάθη, γι’ αυτό είναι αναγκαία η αυτορρύθμιση και ο αυτοέλεγχος. Μα πάνω από όλα, η αυτογνωσία.
