Ζωντανεύουν την ιστορία του τόπου, τα απομεινάρια του τρένου στην Κύπρο, για να θυμίζουν σαν παραμύθι την κινητικότητα των ανθρώπων και των αγαθών, από την παραθαλάσσια Αμμόχωστο μέχρι την ορεινή Ευρύχου, εκεί όπου φιλοξενείται το Μουσείο του κυπριακού σιδηρόδρομου.
Το μοναδικό βαγόνι που έχει διασωθεί μέχρι σήμερα, βρίσκεται εκτεθειμένο στην αυλή του Μουσείου, το οποίο χρησιμοποιούνταν για να μεταφέρει εμπορεύματα.
Συντηρημένο, διασώζει μνήμες, όταν ταξίδευε πριν από έναν αιώνα, και πλέον υποδέχεται τους επισκέπτες που θέλουν να κάνουν ένα νοερό ταξίδι στο χρόνο.
Ο κυβερνητικός σιδηροδρομικός σταθμός λειτουργούσε από το 1904 έως το 1951, όμως η χρονική διάρκεια λειτουργίας του δεν ήταν αρκετή για να χρησιμοποιηθεί ευρέως από τους ντόπιους κατοίκους, οι οποίοι το έβλεπαν περισσότερο ως θέαμα και λιγότερο ως μεταφορικό μέσο της τότε εποχής.
Παρά το γεγονός ότι ήταν ένα αργό μέσο, παρέμεινε σπάνιο καθώς, ακόμη και στις μέρες μας, δεν λειτουργεί πουθενά στην Κύπρο σιδηροδρομική γραμμή. Αυτή η μοναδικότητα του, το έκανε να μοιάζει μαγικό στα μάτια κάθε θεατή που το αντίκριζε εδώ και πάνω από έναν αιώνα.
Άλλωστε, μέσα στα τρένα έχουν καταγραφεί σπουδαίες στιγμές των ανθρώπων. Τα ξύλινα βαγόνια έχουν φιλοξενήσει, στην ιστορία της ανθρωπότητας, πρόσφυγες, μετανάστες, ταξιδιώτες, εργαζόμενους, πόνο, όνειρα και ελπίδες.
Όπου υπάρχει τρένο, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, υπάρχει και ένα νοσταλγικό ταξίδι μέσα από τις εικόνες που κοιτάς από το παράθυρο, κατά τη διάρκεια της διαδρομής, μέχρι αυτά που άφησες πίσω, καθώς και σ’ αυτά που ανυπομονείς να φθάσεις.
Ράγες του πρώτου και μοναδικού σιδηρόδρομου παγκύπρια έχουν απομείνει διάσπαρτες σε συγκεκριμένο σημείο στην πρωτεύουσα της χώρας. Δεν είναι απλά πέτρες, ξύλο και σίδηρο. Πρόκειται για στοιχεία του πολιτισμού του τόπου, που θυμίζουν την ελευθερία, το αντάμωμα και το καινούργιο: Ό,τι δηλαδή σου προσφέρει ένα ταξίδι με τρένο.
