Μας άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του και την καρδιά του. Ευγενικός, οικογενειάρχης, νοικοκύρης και λεβέντης. Ο αγρότης και κτηνοτρόφος, Κωνσταντίνος Τσουλέλλης μίλησε για το επάγγελμα της ζωής του, την αγάπη του για τη φύση, την οικογένειά του και ανέσυρε μνήμες 95 ετών από την πολύχρονη ζωή του.
Εικόνες
Ο Κ. Τσουλέλλης δηλώνει αγωνιστής και συνεχίζει να πηγαίνει στα κτήματα και στα αιγοπρόβατά του, αφού, όπως λέει, «το βουνό είναι το οξυγόνο» του.
«Μου αρέσει να πηγαίνω στο χωράφι στις 6 το πρωί όταν χαράζει, να κάθομαι σε μια πέτρα, να παίζω τη φλογέρα μου για δύο λεπτά και να ακούω τα κουδούνια από τα αρνιά που βοσκούν, τα πουλιά που κελαηδούν πάνω στα πεύκα, να βλέπω τα χόρτα γύρω που γελούν τον Μάιο. Ανοίγει η καρδιά μου όταν βλέπω την άνοιξη», αναπολεί, περιγράφοντας εικόνες ζωής.
Προσφορά
«Ο αγρότης είναι το πιο τιμημένο επάγγελμα, γιατί ζει στην εξοχή, στον καθαρό αέρα και προσφέρει όλα τα καλά στον άνθρωπο», τονίζει με καμάρι. Δηλώνει αγωνιστής και ότι βρίσκεται στο πλευρό των αγροτών για να λάβουν όσα δικαιούνται. «Τίποτα παραπάνω».
Ερήμωση
Όμως, όπως επισημαίνει, η κυβέρνηση θα πρέπει να στηρίξει τον αγρότη, γιατί χωρίς αυτόν δεν μπορεί να κινηθεί η οικονομία στα χωριά μας. Μαγαζιά κλείνουν, χωριά ερημώνουν και οι λιγοστοί κάτοικοι μένουν μέσα στα σπίτια τους, γιατί δεν έχουν χρήματα αλλά και διάθεση να πάνε στα καφενεία. Θλιβερό παράδειγμα είναι το πρόσφατο κλείσιμο της οικογενειακής επιχείρησής του που διατηρούσαν στην Αγία Παρασκευή.
Στήριγμα
Ο Κ. Τσουλέλλης μιλά με σεβασμό και «στάζει μέλι» για τη σύζυγό του που έχει φύγει από τη ζωή, λέγοντας πως υπήρξε το στήριγμά του. «Αυτό που την ενδιέφερε περισσότερο στη ζωή της, ήταν να μην πεινάσουν τα παιδιά μας. Εκείνη έκανε πιο πολύ κουράγιο από μένα και με προέτρεπε να σηκωθούμε να πάμε στα χωράφια και στα ζώα μας». Μάλιστα, τονίζει ότι ήθελε να παντρευτεί κόρη κτηνοτρόφου για να μπορεί να αντέχει τις καθημερινές δυσκολίες του επαγγέλματος.
Καταγωγή
Με καταγωγή από την Αγία Παρασκευή από την οικογένεια της μητέρας του και την Αγιάσο από την οικογένεια του πατέρα του, παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας δέκα αδελφών, εξηγεί πώς προέκυψε το επίθετό του. «Μας έλεγαν τσουλέλλια, γιατί ο πατέρας μου ήταν μια λεβεντιά! Οι χωριανοί τον αποκαλούσαν τσολιά, λόγω του ψηλού αναστήματός του».
Θητεία
Επίσης, θυμάται τις δυσκολίες που συνάντησε κατά τη διάρκεια της διετούς στρατιωτικής θητείας του, αλλά και τη συνάντηση με τη Βασίλισσα που του έμεινε αξέχαστη. «Όταν ήμουν φαντάρος με είχαν στείλει να υπηρετώ στα πιο απομακρυσμένα μέρη της Ελλάδας, επειδή ήμουν αριστερών πεποιθήσεων. Έτσι, γνώρισα και άλλα μέρη εκτός νησιού. Όμως, επειδή έδειξα καλή διαγωγή και ήμουν περιποιημένος φαντάρος, με έβαλαν Α.Μ. (Ασφάλεια Μονάδας) στο Κ.Α.Τ. (Κέντρο Αποκατάστασης Τραυματιών) στην Κηφισιά και κάθε φορά που περνούσε από μπροστά μου η Βασίλισσα με χαιρετούσε πρώτη, πριν προλάβω να τη χαιρετήσω».
Κατοχή
Γεννηθείς το 1930, έζησε τις επιπτώσεις του πολέμου που δυστυχώς θυμάται μέχρι και σήμερα. Στην Αγία Παρασκευή, όπως περιγράφει, στο εντυπωσιακό Δημαρχείο του χωριού την περίοδο της γερμανικής κατοχής διαδραματίστηκαν φριχτά γεγονότα που σε καμία περίπτωση η ανθρωπότητα δεν είναι περήφανη για αυτά. «Ντόπιοι αλλά και ξένοι, χτυπούσαν τόσο πολύ τους Αριστερούς που από τον έντονο ξυλοδαρμό, δέκα ημερών, ένας απελπίστηκε και άρχισε να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο».
Μνήμες
Εκείνον, όπως αναφέρει, δεν μπόρεσαν να τον χτυπήσουν, γιατί ήταν μικρός ηλικιακά και λεπτός, και λόγω της ευλυγισίας του κατάφερε να ελίσσεται ανάμεσα στα σώματα των άλλων. Ωστόσο, για τον αδερφό του μιλά με υπερηφάνεια και συγκίνηση. «Ο αδερφός μου αντάρτης και πολέμησε κατά των Γερμανών. Όλους αυτούς που έδιωξαν τον εχθρό, θα έπρεπε να τους είχαν τιμήσει και όχι να τους τιμωρήσουν. Τον αδερφό μου τον είχαν θάψει σε έναν λάκκο στην Αγιάσο μαζί με άλλους αντάρτες. Για τον λόγο αυτό δεν θέλω να επισκεφθώ την Αγιάσο, γιατί θα δακρύσω. Παρόλο που την έχω στην καρδιά μου».
Δείτε τη συνέντευξη:
