Από το νησί Αλώνη (σήμερα Tuzla) στη θάλασσα του Μαρμαρά στο χωριό Σίγρι της Λέσβου, εκεί όπου υπάρχει το «σίγουρο» λιμάνι του νησιού (Σίγρι – Sigouro – ασφαλές λιμάνι).
Ένα φυσικό λιμάνι, το οποίο επέλεξαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες για να ελλιμενίζουν τα καϊκια τους και να εγκατασταθούν με τις οικογένειές τους, όταν έφθασαν το 1922.
Οι περισσότεροι πρόσφυγες ήταν καραβοκύρηδες, ευκατάστατοι άνθρωποι και μορφωμένοι, οι οποίοι με τη ναυτική τους παράδοση διαμόρφωσαν την ταυτότητα του χωριού.
Μάλιστα, όπως έλεγαν οι πρόσφυγες πρόγονοί μας, όταν εγκαταστάθηκαν στο Σίγρι είδαν τη φυσική ομοιότητα του νέου τόπου με την πατρίδα που άφησαν, όπως για παράδειγμα είναι η παραλία του χωριού.
Από την πολυτέλεια βρέθηκαν ξαφνικά σε σπίτια αχούρια, τα οποία καμία σχέση δεν είχαν με τα δικά τους: Διώροφα κτήρια, με πηγάδια στις αυλές τους και αυτονομία στο νερό, εκεί όπου έκρυψαν όλα τα πολυτελή και χρυσά αντικείμενα, νομίζοντας ότι θα επιστρέψουν πίσω…
Τούρκοι είχαν πει στα παιδιά των προσφύγων, όταν πήγαν να βρουν τα σπίτια των γονιών τους, ότι έβρισκαν μέσα στα σπίτια «θησαυρούς»…
Έφεραν μόνο εικόνες
Ερχόμενοι στην Ελλάδα, μαζί με την ελπίδα για ζωή, έφεραν μαζί τους και τις εικόνες από τα σπίτια τους και την Εκκλησία του νησιού τους: Την Αγία Τριάδα, της οποίας το όνομα έδωσαν στη νέα Εκκλησία.
Δεν έφεραν τίποτα άλλο από το σπίτι τους ή τα προσωπικά τους αντικείμενα. Φόρτωσαν μέσα στα πλοία τους τις εικόνες για να τις διασώσουν.
Εικόνες, κειμήλια που βρίσκονται σήμερα στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας στο Σίγρι, οι οποίες κοσμούν το τέμπλο του ναού και τους τοίχους του.
Αρκετές από αυτές ήταν δωρεά Χουχλιωτών Πλοιάρχων, οι οποίοι τις έφεραν με μεγάλη προσοχή και σεβασμό.
Από την εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Χαραλάμπους και δεκάδων άλλων Αγίων.
Σήμερα Δευτέρα του Πάσχα 17 Απριλίου, θυμόμαστε ένα από τα πασχαλινά έθιμα των Μικρασιατών, το οποίο ήταν το ψήσιμο του αρνιού στον φούρνο και όχι στη σούβλα.
Ο λόγος ήταν διότι δεν ήθελαν να βλέπουν το βάναυσο θέαμα του αρνιού, ως πιο εκλεπτυσμένοι και ευγενείς άνθρωποι.
Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, έγινε η περιφορά της Αναστάσεως σε όλο το χωριό μέσα σε κλίμα κατάνυξης και σεβασμού για ό,τι μας πρόσφεραν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, για να έχουμε να φυλάμε και εμείς με τη σειρά μας.
Χριστός Ανέστη!
