Η Κύπρια γυναίκα έχει γράψει ιστορία μέσα στην ίδια την ιστορία κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) 1955 – 1959 ενάντια στην Αγγλοκρατία.
Φέτος είχα την τιμή και την χαρά να παρευρεθώ στην εκδήλωση για τη συμβολή των γυναικών στον Αγώνα, στους Συνδέσμους Αγωνιστών ΕΟΚΑ, καλεσμένη της πρώτης Κύπριας δημοσιογράφου Μαρούλας Βιολάρη – Ιακωβίδου.
Ολοκληρώνοντας τις μαρτυρίες των Κυπρίων αγωνιστριών, αντιλαμβάνεσαι το θεόρατο σθένος αυτών των γυναικών απέναντι στον κατακτητή και στην αγάπη για την ένωση με την Ελλάδα.
«Η γυναίκα από κάθε θέση είχε προσφέρει στον αγώνα, είχα συγκλονιστεί από τη θέση των μανάδων των ηρώων», τονίζει η κ. Βιολάρη – Ιακωβίδου, η οποία συμμετείχε και η ίδια στον Aγώνα, με το ψευδώνυμο «Νεφέλη». Αξιοποιούσε την επαγγελματική της ιδιότητα για να βοηθά τους αγωνιστές της χώρας.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει κανείς δεν υποπτευόταν ότι μια νεαρή δημοσιογράφος θα μετέφερε τα μηνύματα της οργάνωσης, με την ευχέρεια που είχε να μετακινείται για τις «ανάγκες των ρεπορτάζ», εργαζόμενη τότε στο περιοδικό Times of Cyprus.
Μάλιστα, τις ώρες που είχε επιβληθεί η απαγόρευση της κυκλοφορίας των πολιτών (curfew – κέρφιου), εκείνη αξιοποιούσε τη δημοσιογραφική της ταυτότητα και το ειδικό δελτίο κυκλοφορίας (curfew pass), το οποίο παραχωρούνταν σε ειδικές ομάδες από τις αγγλικές αρχές (θυμίζει τη βεβαίωση κυκλοφορίας του εργαζομένου κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων λόγω της εξάπλωσης του κορωνοϊού το 2020).
«Κάθε φορά έβρισκα ένα ψέμα και γινόμουν πιστευτή. Το δελτίο μου επέτρεπε να μετακινούμε από το σπίτι μου προς τον χώρο εργασίας, όμως όταν έπρεπε να αλλάξω πορεία με το αυτοκίνητό μου, ο Θεός με φώτιζε και έλεγα δικαιολογίες όπως ότι ξέσπασε μια πυρκαγιά σ’ ένα εργοστάσιο και πρέπει να πάω εκεί για να καλύψω την είδηση. Με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να τροφοδοτώ την οργάνωση με την αλληλογραφία, η οποία ήταν γραμμένη σε μικρό διπλωμένο χαρτάκι τυλιγμένο με σελοτέιπ, που δεν μπορούσα να το ανοίξω και έτσι δεν γνώριζα περισσότερα και δεν κινδύνευε η οργάνωση», τονίζει η κ. Βιολάρη – Ιακωβίδου.
Όπως αναφέρει, η κάθε γυναίκα από τη δική της θέση προσέφερε βοήθεια στους αγωνιστές. Ορισμένες τους φιλοξενούσαν, τους φρόντιζαν στα κρησφύγετα, άλλες έραβαν ελληνικές σημαίες κάτω από τα κρεβάτια τους, άφησαν τα παιδιά τους για να σώσουν άλλα παιδιά, ενώ άλλες σφαγιάστηκαν ή υπήρξαν παράπλευρες απώλειες από τα πυρά των Άγγλων.
Στα κρατητήρια καμία Κύπρια δεν λύγισε και δεν πρόδωσε παρόλο που υπέστη βασανιστήρια, γράφει με υπερηφάνεια η ιστορία της Κύπρου. «Ακόμα και κρατούμενες συνέβαλαν στην τόνωση του ηθικού», εξηγεί η κ. Βιολάρη – Ιακωβίδου.
Η συμβολή των γυναικών στον Αγώνα διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του. Η απουσία του φόβου, η αγάπη για την πατρίδα και η δύναμη ψυχής, τις κατατάσσουν στην αιωνιότητα. Τιμή για τον ελληνισμό και παράδειγμα προς μίμηση αποτελούν όλες οι Κύπριες γυναίκες του Αγώνα, τις οποίες τιμάμε, με αφορμή την Εθνική Επέτειο της έναρξης του Απελευθερωτικού Αγώνα την 1η Απριλίου 1955.
