Υπάρχει…
Ο Στέλιος Καζαντζίδης υπάρχει ακόμα μέσα από τα τραγούδια του, που ερμήνευσε με την καταπληκτική φωνή του.
Και θα υπάρχει όσο τα ακούμε.
Αυτό είναι που ήθελε και εκείνος, όπως αναφέρεται και στην ταινία με τίτλο: “Υπάρχω” που παίζει στους κινηματογράφους σε Ελλάδα και Κύπρο.
Μια ταινία που αφηγείται τη ζωή του Έλληνα τραγουδιστή, από τα δύσκολα χρόνια της ξενιτιάς μέχρι την απόσυρσή του από τη μουσική σκηνή σε μια παραθαλάσσια ψαροκαλύβα.
Ο τραγουδιστής, Χρήστος Μάστορας που ενσαρκώνει τον Στέλιο Καζαντζίδη κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια να τον πλησιάσει ώστε να τον υποδυθεί και να ερμηνεύσει τα τραγούδια του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η αλήθεια είναι ότι στο ερμηνευτικό κομμάτι της ταινίας ο Μάστορας ήταν πιο πειστικός σε σχέση με το υποκριτικό κομμάτι. Κάτι βέβαια που είναι απολύτως δικαιολογημένο, λόγω του ότι ο πρωταγωνιστής δεν έχει σπουδάσει υποκριτική.
Επιλέχθηκε, ωστόσο, από τα πρόσωπα της παραγωγής της ταινίας διότι είναι πολύ καλός μίμος! Μάλιστα, ο Μάστορας κάνει πολύ πετυχημένες μιμήσεις τραγουδιστών!
Αξιοπρεπής, λοιπόν, η παρουσία του Μάστορα στην ταινία “Υπάρχω”, καθώς κλήθηκε να παίξει έναν ρόλο βαρύ. Όπως βαριά ήταν και η ζωή του Καζαντζίδη. Ενός ανθρώπου που είδε σε παιδική ηλικία τη δολοφονία του πατέρα του και καλέστηκε να γίνει ο προστάτης της οικογένειάς του.
Δυσκολεύτηκε μέσα στην φτώχεια, τις κακουχίες και την προσφυγιά. Κουβαλούσε την πίκρα, τον πόνο και τα βάσανα. Κοινά χαρακτηριστικά και άλλων Ελλήνων της εποχής.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν ο άνθρωπος του λαού. Έτσι ήθελε να ταυτιστεί. Δήλωνε αισθηματίας. Αγωνίστηκε για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του ως καλλιτέχνης. Τον έπνιγε η αδικία όταν τον ξεζούμιζαν οι δισκογραφικές εταιρείες για να τραγουδάει χωρίς την ανάλογη αμοιβή.
Δεν τον γνώρισα προσωπικά για να τον περιγράψω. Και ποιος δεν έχει, άλλωστε, τα αρνητικά του. Αυτό όμως που δεν αμφισβητείται είναι η αγάπη του κόσμου που τον περιέλουζε. Και αυτή η αγάπη μεταφράστηκε σε δύναμη και κέρδος.
Δύναμη για να διεκδικήσει το κέρδος που του αναλογεί με ποσοστά: Λέξη άγνωστη μέχρι τότε για τους τραγουδιστές.
Η ταινία εκτός από τη ζωή και την ανέλιξη του Καζαντζίδη, παρουσιάζει και τις επιπτώσεις από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της περιόδου, όπως είναι ο ξεριζωμός των Μικρασιατών και των Ποντίων το 1922, ο Εμφύλιος Πόλεμος το 1946 – 1949, η Στρατιωτική Δικτατορία στην Ελλάδα το 1967 – 1974, η μεναστευτική ροή των Ελλήνων στο εξωτερικό τη δεκαετία του 1960, η μαφία στα νυχτερινά μαγαζιά και η εργασιακή εκμετάλλευση.
Μια βιογραφική ταινία που σπεύδουν να την παρακολουθήσουν μικροί και μεγάλοι, η οποία βρίσκεται ανάμεσα στις πιο εμπορικές ταινίες στη χώρα μας.
Με μπόλικο τραγούδι, προσωπικές στιγμές, αλλά και επαγγελματικές επιτυχίες στο πάλκο. Μια κινηματογραφική μεταφορά σε μια άλλη εποχή μέσα από τη σκηνοθεσία, τα ρούχα, τις κομμώσεις, τη διασκέδαση και τη μουσική.
Μια ταινία που είτε σου αρέσει ο ήρωάς της, είτε όχι, όταν θα αποχωρήσεις από την αίθουσα θα έχεις πάρει μια γεύση επιτυχίας που λίγοι καλλιτέχνες κατάφεραν να γευτούν.
Είναι οι καιροί ο λόγος, είναι το ταλέντο; Αυτό το δείχνει ο χρόνος…
Καλή χρονιά!
