Η γυναίκα που προβαίνει σε κατά συρροήν δολοφονίες έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
Δρα περισσότερο μεθοδευμένα, λόγω μικρότερης μυϊκής δύναμης σε σχέση με τον άντρα. Για παράδειγμα, ο συχνότερος τρόπος δολοφονίας είναι η δηλητηρίαση.
Επιλέγει άτομα του στενού της οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος.
Τα θύματά της είναι κυρίως παιδιά, ασθενείς ή ηλικιωμένοι. Δηλαδή είναι ευάλωτα άτομα που δεν μπορούν να αντιδράσουν άμεσα και αποτελεσματικά.
Είναι πιθανό να εργάζεται σε ιδρύματα ή νοσοκομεία, για να μπορεί να βρίσκει εύκολα και ανυποψίαστα τα θύματά της. Υποτίθεται πως τα προστατεύει. Στο μυαλό της δράστιδος, θεωρεί ότι είναι ο “άγγελός” τους, που θα τα “λυτρώσει”.
Συνήθως έχει ζήσει μια κακοποιητική παιδική ηλικία και μέσα από τις δολοφονίες της, νιώθει ότι έχει τη δύναμη να εκδικηθεί για όσα έχει βιώσει ως θύμα. Για παράδειγμα, μπορεί να κακοποιούνταν σεξουαλικά από μέλος της οικογένειάς της.
Συγκριτικά με τους άντρες κατά συρροήν δολοφόνους, είναι λιγότερες. Δεν δρουν παρορμητικά, ούτε κυνηγούν το θύμα ως θήραμα, σε αντίθεση με αυτούς.
Είναι αμετανόητες, μεθοδικές, εκδικητικές, καλά οργανωμένες και υπεράνω πάσης υποψίας.
