Βία κατά των γυναικών από συντρόφους ή συζύγους. Όπως έχουμε ξαναπεί το προφίλ του θύματος μπορεί να είναι οποιαδήποτε γυναίκα, ανεξαρτήτως καταγωγής, μόρφωσης, οικονομικής, κοινωνικής και επαγγελματικής κατάστασης. Αυτό που μπορεί να ενθαρρύνει τη θυματοποίησή της είναι η έλλειψη οικογενειακού, φιλικού και νομικού υποστηρικτικού πεδίου.
Μπορεί τελικά οι γυναίκες πλέον να μην ντρέπονται να μιλήσουν ούτε να φοβούνται. Μπορεί απλά να έχουν προσπαθήσει και να έχουν δει ότι δεν υπάρχει σωτηρία από τις αρμόδιες αρχές. Όταν τα νομικά κενά δεν τις προστατεύουν, όταν δικαστικοί τις εύχονται απλά “καλή τύχη” με τον κακοποιητικό τους σύντροφο, όταν δικηγόροι χρειάζονται χιλιάδες ευρώ για να καταθέσουν ασφαλιστικά μέτρα για να τις “απομακρύνουν” από τους βασανιστές τους, όταν η οικογένεια τις λέει “που πας να μπλέξεις με τα δικαστήρια”, τότε το λάθος είναι πιο μακριά. Οι γυναίκες αν είχαν ουσιαστική στήριξη ούτε θα φοβόταν να μιλήσουν ούτε θα ντρέπονταν. Άραγε όταν αναγκαστεί να έρθει σε επαφή με τον δράστη είτε για επαγγελματικούς είτε για οικογενειακούς λόγους τότε ποιος θα την προστατέψει;
Υπενθυμίζουμε ότι το προφίλ του δράστη είναι η δειλία. Κανένας σύντροφος ή σύζυγος δεν παραδέχεται ότι την κακοποίησε ψυχολογικά ή σωματικά. Ρίχνει το φταίξιμο σε εκείνη. Και εκείνη θυματοποιείται και επαναλαμβάνεται ο κύκλος της βίας. Γιατί η γυναίκα δεν έχει που να πάει. Γιατί θα την βρει για να της ζητήσει να μιλήσουν και εκεί θα της δώσει τη χαριστική βολή. Τη στιγμή που θα επιστρέψει για να πάρει τα πράγματά της θα παραμονεύει ύπουλα στην επιστροφή της…
Η τεχνολογία αποκάλυψε τον δράστη της Καρολάιν. Γιατί να μην υπάρχει λοιπόν ένα ψηφιακό ρολόι, πριν την πλησιάσει ο δράστης, το οποίο θα ενημερώνει αμέσως την αστυνομία; Γεγονός που θα ενισχύσει τη δειλία του κακοποιητή μέσα από τον φόβο της αναγνώρισης. Ας γίνει λοιπόν η τεχνολογία σύμμαχος αυτών των ανυπεράσπιστων, αλλά δυναμικών γυναικών που υποφέρουν στη σιωπή, όμως η κραυγή τους κουφαίνει. Γιατί δεν υπάρχουν άτυχες γυναίκες, αλλά αβοήθητες…
